Beta-alanine

Beta-alanine is technisch gezien een niet-essentieel bèta-aminozuur, maar in de wereld van sportvoeding en bodybuilding is het al snel allesbehalve niet-essentieel geworden. ... Beta-alanine zou de carnosinespiegels in de spieren verhogen en de hoeveelheid werk die je op hoge intensiteit kunt verrichten, vergroten.

Beta-alanine is een niet-essentieel aminozuur dat van nature in het lichaam wordt aangemaakt. Beta-alanine is een niet-proteïnogeen aminozuur (dat wil zeggen, het wordt niet in eiwitten opgenomen tijdens de translatie). Het wordt gesynthetiseerd in de lever en kan via de voeding worden ingenomen door dierlijke producten zoals rundvlees en kip. Eenmaal ingenomen, combineert beta-alanine zich met histidine in de skeletspieren en andere organen tot carnosine. Beta-alanine is de beperkende factor in de carnosinesynthese in de spieren.

Beta-alanine helpt bij de aanmaak van carnosine. Dat is een stof die een rol speelt bij het uithoudingsvermogen van de spieren tijdens intensieve lichaamsbeweging.

Het zou als volgt werken: spieren bevatten carnosine. Hogere carnosinespiegels zorgen ervoor dat spieren langer kunnen presteren voordat ze vermoeid raken. Carnosine doet dit door de zuurvorming in de spieren te reguleren, een belangrijke oorzaak van spiervermoeidheid.

Men denkt dat supplementen met beta-alanine de aanmaak van carnosine stimuleren en daardoor de sportprestaties verbeteren.

Dit betekent niet per se dat atleten betere resultaten zullen behalen. In één onderzoek verbeterden sprinters die beta-alanine innamen hun tijden op de 400 meter niet.

Uit onderzoek is gebleken dat bèta-alanine het spieruithoudingsvermogen verbetert tijdens intensieve oefeningen van 1 tot 10 minuten.[1] Voorbeelden van oefeningen die mogelijk verbeterd kunnen worden door suppletie met bèta-alanine zijn hardlopen over 400 tot 1500 meter en zwemmen over 100 tot 400 meter.

Carnosine lijkt ook een anti-verouderingseffect te hebben, voornamelijk door fouten in het eiwitmetabolisme te onderdrukken, aangezien de ophoping van veranderde eiwitten sterk samenhangt met het verouderingsproces. Deze anti-verouderingseffecten kunnen voortkomen uit de rol van carnosine als antioxidant, chelatator van toxische metaalionen en antiglycatiemiddel.